Eerste stagedagen en nog veel meer

We zijn al bijna twee weken verder en dus is het maar weer tijd voor een update. Na een week van vooral veel rondlopen door Paramaribo om de stad een beetje te leren kennen, was het tijd voor mijn eerste weekend. Ik besloot maar één avond uit te gaan, omdat ik toch nog dagelijks rond 8 à 9 uur 's avonds het gevoel had dat het bedtijd was. Op zaterdag kwamen er een aantal vrienden van een huisgenote langs voor het eten en daarna zijn we richting de stad gegaan, waar nog wat meer mensen zich aansloten. En dan zit je in Paramaribo opeens met 11 mensen, waarvan er 2 Nederlands zijn en de rest Belgen. Dusja, dan ben je de klos natuurlijk! Het ene dialect was nog moeilijker verstaanbaar dan het andere, maar gelukkig had ik al wat ervaring van vakanties in Frankrijk. De zondag is hier toch nog wel traditioneel een rustdag, wat overigens goed te merken is aan het verkeer. Waar het normaal bijna 24 uur per dag behoorlijk druk is, is het op zondag heel erg stil. Maargoed, die traditie van rustdag moet je natuurlijk niet verstoren, dus het was een prima dag om ehh.. te rusten. Met een ontzettend zware eerste stageweek voor de boeg, was deze zondag dan ook een prettig rustmomentje.

Maandag was het dan zover, mijn eerste stagedag. En het kon ook bijna niet anders, maar ondanks alle waarschuwingen en informatie over de werkwijze in Suriname, kreeg ik het toch weer voor elkaar. Nederlanders en stiptheid..
Met mijn stagebegeleider had ik besproken dat de werkdagen in principe van 8 tot 4 zijn. En eigenlijk vond ik dat ik het niet kon maken, maar ik was zo onbeschoft om pas om 5 over 8 op werk te verschijnen! Ik snap nog steeds niet waar ik de lef vandaan heb gehaald.
Een half uur later...
Ik begon me toch enigszins af te vragen of maandag wel een werkdag was hier, want de deur bleef toch akelig dicht. Afijn, weet je wat, ik bel gewoon mijn stagebegeleider op. 'Ja, je moet vandaag inderdaad even naar kantoor komen, dan kunnen we wat eerste zaken bespreken zodat je op weg kan.' Nou, daar was ik het wel mee eens ja. 'Hoe laat denk je dan op kantoor te zijn', vroeg ik. Redelijk netjes van mij, al zeg ik het zelf. 'Ja, rond een uur of 11.' Oh. Even uitgelegd dat ik al voor de (dichte) deur stond, waarna hij heel verontwaardigd vroeg of er nog niemand was. Mooi toneelstukje was dat ja. Maargoed, bij toeval kwam toen net de eerste medewerker van het bedrijf aanzetten, dus toen kon ik toch fijn naar binnen. Airco op 18 graden, heerlijk. Willen ze dat ik bevries ofzo? In ieder geval, na mezelf twee uur lang nuttig te hebben gemaakt met het checken van mijn mail en het spelen van wat spelletjes kwam mijn stagebegeleider absurd vroeg (een paar minuten voor 11) al binnen. Toen konden we eindelijk aan de slag.

De hele eerste stageweek stond in het teken van het nieuwe werken. Thuis op het balkon met een laptop op schoot werken aan een werkplan voor school en een planning voor de gehele stage. Wat een uitvinding! En het gaat ook niet ten koste van de productiviteit, wat ik eigenlijk wel verwachtte. Hierdoor kon ik meteen een 40-urige werkweek draaien, zodat ik alvast een vrije dag heb opgespaard. Iedereen werkt hier 5 dagen per week, dus dan ga ik dat ook maar doen, ondanks dat ik er slechts 4 per week moet doen van de hogeschool. Na vier weken stage lopen heb ik straks meteen een weekje vrij gespaard. Ideaal, want dit land biedt heel veel mogelijkheden om er eens lekker tussenuit te gaan.

Afgelopen weekend is ons huis min of meer gecompleteerd. De laatste huisgenoot arriveerde en daarmee zijn we nu met het clubje van 5 compleet. Naast ondergetekende SJD'er bestaat deze nu uit twee dames en twee heren. Een logopediste, manager havenlogistiek, elektromechanicus en een tourist manager / consultant. Lekkere mix dus, en niet alleen in opleiding. Ik besloot de maandag vrij te nemen om de nieuwste roomie wat rond te leiden langs de belangrijkste plekjes van Paramaribo. Zo kon ook voor hem meteen alle geld- en telefoniezaken geregeld worden. Op de Waterkant nog een paar saté-tjes met een djogo genuttigd, wat ondanks dat het pas 12 uur was, erg goed smaakte. Dinsdag zouden we gezamenlijk naar kantoor gaan om met onze stagebegeleider te spreken (hij werkt in hetzelfde gebouw als ik) en dit keer besloten we het rigoureus aan te pakken, we gingen pas om 10! uur de deur uit. Onze goede voorbereiding ten spijt, we stonden voor een dichte deur. Toen er ook nog eens niet gereageerd werd op belletjes, besloten we maar een Javaanse tent binnen te lopen en wat Roti te eten. Wat moet je anders om 10 uur 's ochtends nietwaar? Deze was zowaar minder pittig dan de Roti rol die ik in het vliegtuig had gehad, teleurstellend! Desalniettemin smaakte het prima. Na deze brunch besloten we maar weer een kijkje te nemen en ja hoor, de deur was open! Toen we boven aankwamen kregen we echter alsnog de deksel op ons neus. Zijn stagebegeleider zou vandaag niet naar kantoor komen, morgen pas weer. In het weekend had hij nog duidelijk dinsdag gezegd, maar ach. Dusja, wat doe je dan? We liepen terug naar ons huis, waar ik even ging werken, terwijl mijn huisgenoot even ging uitrusten van de zware tocht te voet naar werk (deze duurt ongeveer 10 minuten). Al snel was de zon echter veel te lief aan het lachen, dus we gingen de toerist uithangen en lekker foto's schieten in de stad. Eigenlijk slecht van mezelf, maar dit was bijna de eerste zon die ik heb gezien sinds ik aangekomen ben! De helft van de tijd heb ik aan een rivier gewoond hier in plaats van een straat. Op de ergste momenten zorgden de bumpers van auto's voor een golfslag alsof het schepen waren. Je zakte bijna tot je knieën weg in het water. Dus, nu ben ik eindelijk wat gebruind, want daar had ik gewoon de gelegenheid nog niet voor. Nek is verbrand ondanks dat ik me netjes had ingesmeerd (alleen m'n nek nota bene..) maar gelukkig niet te erg.

Komende vrijdag is het 'revolutiedag' hier in Suriname. Sinds dit jaar een nationale feestdag sinds Bouterse weer aan de macht is om zijn coup van 25 februari 1980 te 'vieren'. Ondanks dat de meeste Surinamers het allemaal wel best vinden (iedere vrije dag om te drinken en te feesten is immers meegenomen), zijn er op internet voldoende stemmen te horen om de dag te boycotten en er staat zelfs een protestmars gepland. Het kan nog een interessante dag worden. Maar niet voordat er donderdagavond flink gefeest gaat worden. De Havana Lounge zal 'the place to be' zijn. Een tent waar ook veel salsa gedanst wordt, ben benieuwd.

Tot zover, groeten uit het zonnige Paramaribo!