Eerste dagen

Tijd voor een eerste reisverslagje vanaf het balkon van mijn huisje in Paramaribo.

De reis verliep erg soepel, van deur tot deur. De vlucht vertrok een kwartier te laat, maar we landden desondanks precies op tijd op het vliegveld van Paramaribo. Hoewel, van Suriname is misschien beter omschreven, want het was nog een slordige 50 km reiden vanaf het vliegveld naar Paramaribo. Mijn stagebegeleider stond klaar om me op te halen. Het ritje naar de stad zorgt meteen voor de nodige indrukken. Allereerst het rijgedrag van de Surinamers. De weg van het vliegveld naar de stad is voor Surinaamse begrippen nog best oké, maar in Nederland zou het in de provincie tussen de polders nog niet goedgekeurd worden. Desondanks rijden ze vrolijk 80 - 100 km/u. Verkeersregels zijn er geloof ik wel, maar veel meer dan zich houden aan eenrichtingsverkeerwegen en de stoplichten weet ik zo snel even niet. Opmerkelijk genoeg zie je bij de wat grotere 4WDs en pick-ups wel heel vaak extra spiegels voor de dode hoek.

Het tweede wat al snel opvalt zijn de huizen. De meeste huizen zijn van hout en zien eruit alsof ze zo in elkaar kunnen storten. Toevallig zag ik vanmiddag nog een huis waarop een bordje hing met "INSTORTINGSGEVAAR". Ik hoef vast niet te schetsen hoe dat eruit gezien moet hebben..

Eenmaal aangekomen bij het huis werd ik welkom geheten door de beheerder en de twee dames die al eerder aangekomen waren. Nadat ik mijn kamer enigszins had ingericht, hebben we met z'n drieën nog een kopje tomatensoep gegeten op het balkon en daarna vond ik het wel welletjes. Mijn biologische klok stond immers alweer op een uurtje of 1 à 2 's nachts.

De volgende dag moesten mijn twee huisgenoten al vroeg de deur uit voor hun stage. Ik kon echter nog lekker uitslapen en in alle rust wakker worden en opstaan. De douche heeft alleen koud water en hoewel dat best prettig klinkt als het continue 30 graden is, kan ik je vertellen dat het nog best onaangenaam is die eerste paar tellen. Maargoed, geheel verfrist ging ik om 12 uur met mijn stagebegeleider en twee andere stagiaires van zijn bedrijf een klein tochtje door Paramaribo maken. Wegens tijdgebrek werd het dat toch maar niet helemaal en zijn we gewoon een heerlijk Saoto soepje gaan eten bij een Javaans tentje in de wijk Blauwgrond. Dat heet niet voor niets een pittige maaltijdsoep. De peper heb ik maar links laten liggen en alleen de ketjap bleek voor mij al meer dan genoeg. Het mag dan Suriname zijn en altijd tropisch warm, maar daar gaat je neus ook hier nog van lopen.

Terug in het huis heb ik me maar even nuttig gemaakt door wat huishoudelijke zaken op te knappen. Toen de twee meiden terug waren zijn we gezamenlijk boodschappen gaan doen bij de Tulip. Een supermarkt die een hele hoop Nederlandse spullen verkoopt. Honig en Maggie in overvloed daar. Een aantal producten (vooral groenten, kaas e.d.) waren wel erg prijzig, dus dat worden echt lekkernijen hier. Ik heb mezelf maar meteen verwent met vijf plakjes Goudse komijnekaas en een zak Lay's paprikachips.

's Avonds aten we een pasta met tomatensaus en kippengehakt.. jawel, kippengehakt. Behalve dat kip hier sowieso al in grote mate genuttigd wordt, is koeienvlees ook geen mogelijkheid meer, omdat één van de huisgenoten Hindoestaans is. Varkensgehakt hebben we nog niet kunnen ontdekken, dus kozen we maar voor kip. Dat Surinamers nog niet kakelen is mij een groot raadsel. Ook dit werd weer op het balkon genuttigd.

Onze overbuurvrouw, een vrouwtje van 70 die in een houten huisje woont die verdacht veel lijkt op dat huis waar het bordje "instortingsgevaar" op hing, heeft schijnbaar sinds kort een kapotte tv. Deze kan namelijk niet meer zachter dan hij op dit moment staat. En je raadt het al, wij kunnen dus iedere avond tijdens het eten op het balkon meegenieten van de programma's waar de buurvrouw naar kijkt. Het Surinaams journaal bijvoorbeeld, wat echt een verademing is om naar te luisteren. Het 'lezen' (ik heb me laten vertellen dat het letterlijk van een blaadje gelezen wordt) van het nieuws gaat zo ontzettend traag, dat je soms denkt dat de buurvrouw de tv uitgezet heeft.

Vandaag zou ik wat langer met mijn stagebegeleider de stad doorkruisen om een aantal dingen te kopen. Zoals een nieuwe tweedehandse mobiel. Ik had gister een Surinaamse SIM-kaart gekocht, maar ik krijg mijn eigen telefoon met geen hamer meer open, dus ik moet even een tweede aanschaffen. Maargoed, mijn stagebegeleider kreeg een spoedafspraak tussendoor, dus hij kon niet mee. Ik ben zelf toen maar naar de stad gelopen.. slecht idee! Mijn verwende voetjes zijn alleen gewend aan sokjes en goede schoenen op een vlakke weg. Hier loop je echter op slippers (ik loop NOOIT op slippers) en dat op een weg (van voetpaden hebben ze hier nog niet gehoord geloof ik) die nouja.. niet vlak is. Dat was even au. Na 15 minuten kreeg ik nogal last en zag ik bij toeval de bekende Palmentuin opdoemen, dus daar ben ik toen even in de schaduw bij gaan komen om de schade op te meten. Op beide voeten een mega blaar en links ook nog een heel fijn kleintje op de bovenkant van m'n teen. Na een pauze van ongeveer 20 minuten besloot ik toch maar verder te gaan. Na laaang zoeken vond ik eindelijk een cambio (een wisselkantoor waar je euro's kan pinnen en deze tegen een betere koers dan de banken direct kan omwisselen voor Surinaamse dollars SRDs). Deze bleek echter dicht, dus morgen maar opnieuw proberen. Gelukkig had ik op het vliegveld al wat gepind.

Terug in het huis sloopte ik direct het slot van de deur naar mijn kamer. Nou was het altijd al wat stroef, maar nu moest ik bijna als een arrestatieteam m'n deur inschoppen wilde ik nog naar binnen kunnen. Gelukkig bleek het alleen het gedeelte in de muur te zijn en niet het slot zelf, dus met wat timmerwerk van de handyman van onze beheerder is dat nu weer opgelost. Er is meteen wat gedaan aan het tapijt waardoor het zo stroef liep, dus nu kan ik eindelijk m'n deur een beetje normaal dicht doen.

Ik zal ook even proberen om wat foto's hierop te plaatsen van mijn kamer (meer heb ik er nog niet). De verbinding is hier echter dusdanig slecht (heb gisteren 3 foto's geupload naar een andere site, kostte 7 minuten per foto..) dat ik niet zeker weet of het gaat lukken.

Tot zover even, dit typen kost erg veel energie, dus ik ga even uitrusten met een boekje op het balkon.
Tot snel!